یکی از مهمترین رسالتهای برنامه توسعه پایدار تربیت نیروی انسانی متخصص و کارآمد می باشد. آموزش پاسخگو به معنای تربیت افرادی است که بتوانند نیازهای جامعه را برآورده کرده در ضمن در قبال وظایف محوله مسئولیت پذیر باشند.
تربیت افراد متخصص در حوزه سلامت از رسالتهای مهم دانشگاه های علوم پزشکی است.
از طرفی با توجه به اصول اعتقادی و مبانی شرع مقدس، انسان دارای شان و کرمت بوده و استفاده ابزاری از بیمار برای آموزش امر پسندیده ای نیست. از آنجاییکه آموزش پزشکی در بیمارستان های وابسته به دانشگاه و رعایت حقوق انسانی بیماران یکی از چالش ها و دغدغه های مسئولین حوزه آموزش پزشکی می باشد، لذا تهیه بستری برای آموزش عملی کادر درمانی یکی از نیازهای اساسی دانشگاه های علوم پزشکی می باشد. فلسفه تاسیس مراکز مهارت های بالینی شبیه سازی محیط بالینی بوده تا در این فضا محیطی ایمن برای تدریس و فراگیری مهارتهای بالینی و ارتباطی بوجود آید بدون اینکه آسیبی به فرد بیمار وارد آید. در این مراکز شرایط مناسبی برای تمرین و تکرار تکنیک های بالینی و ارتباطی بوجود می آید، تا پس از کسب تجربه کافی برای انجام پروسیجر اقدام به انجام تکنیک بر روی بیمار واقعی گردد. بدیهی است این مراکز فقط مکمل محیط بالینی واقعی هستند و به هیچ عنوان جای آن را نمی گیرد.
اهداف مرکز:
- ارتقاء مهارتهای بالینی
- ایجاد فرصتهایی برای یادگیری مستقل و مداوم
- ارتقاء شیوه های ارزشیابی بالینی
- انجام پژوهش های مرتبط با فعالیت های فوق
- برگزاری ارزشیابی مهارت های عملی به روش آزمون OSCE.
مزایای آموزش در مرکزمهارت های بالینی:
- آموزش درمرکز مهارت ها وابسته به بیمار نیست .
- آموزش مهارت ها درمرکز مهارت ها باعث یادگیری استاندارد " رویه های انجام مهارت " می شود .
- کاهش استرس مدرسان ،استادان و دانشجویان در آموزش و فراگیری مهارت ها ( به دلیل واقعی نبودن بیماران ) از مزایای دیگر این مراکز است .
- یادگیری دراین مراکز می تواند به صورت خودآموزی و یادگیری فعال صورت گیرد .
- این مراکز باعث کم تر شدن بدبینی نسبت به مراکز آموزشی – درمانی می شوند .
- در مرکز مهارت ها انجام مهارت می تواند تکرار شود.
- اشتباه در مراکز مهارت ها قابل پذیرش است ولی روی بیمار واقعی نه .